Penso xa que o meu cos rolos de canela ou cinnamon rolls xa era obsesión. E mira que eu ata hai ben pouco sempre dicía que non gostaba da canela. Non o vou poder dicir nunca máis. Sobre todo despois de probar estes rolos. E digo que era obsesión porque levaba moito tempo coa teima de facelos. Mais eles non estaban moito pola labor de seren comidos por min, polo que se ve. E as probas non saían como eu quería. Ata que, ao fin, saiu a receita perfecta. Non lle vou eu sacar méritos porque están boísimos e o que quero é que vós tamén os probedes e namoredes coma min.
A receita ten pouca ciencia. Basicamente diríavos que é mesturar, amasar, levedar e enfornar. E pouco máis ten. O que si que tamén vos digo é que teño á miña axudante a amasadora que me facilita moito o traballo. E si que é unha masa un pouco pegañenta. Mais xa vos aviso, é mellor deixala que se pegue un pouco nos dedos e non engadir máis fariña, que engadirlle máis e que fiquen secos. Despois de levedar, será unha masa moito máis sinxela de manexar. Enfariñando ben a masa e o rolo, non teredes problema.
En canto ao molde, eu empreguei dous porque nun non me cabía. Saen uns 10 rolos. Dependendo tamén do tamaño que os queirades. Eu gosto deles ben gordiños (uns 4 cm) e saíronme 10. Sete nun molde e tres no outro. Enforneinos todos á vez e sen problema. Valen tanto moldes redondos coma cadrados ou rectangulares. Cando poñades os rolos, deixade que queden un pouco separados, porque ao levedar, medran. Mais nas imaxes xa veredes como van quedando. E outra cousiña importante é manter todos os ingredientes que empreguedes fóra da neveira.
Print
IngredienTes para uns 10 rolos
- Para a masa dos rolos
150 ml de leite morno
150 ml de nata morna
115 gramos de azucre branco
2 ovos
75 gramos de manteiga derretida
2 culleradiñas e ½ de fermento seco de panadeira
480 gramos de fariña
- Para o recheo de canela
215 gramos de azucre moreno
3 culleradas de canela en po
1 culleradiña de sal
125 gramos de manteiga brandiña
- Para o glasado de queixo
115 gramos de crema de queixo a temperatura ambiente
115 gramos de manteiga a temperatura ambiente
130 gramos de azucre en po
1/2 culleradiña de esencia de vainilla
Un chisco de leite (opcional)
Extra: fío dental sen sabor para cortar os rolos
PREPARACIÓN
- Botamos o fermento seco no leite morno e deixámolo repousar mentres imos pesando o resto dos ingredientes.
- Despois mesturamos todos os ingredientes dos roliños (tamén o fermento co leite) e amasamos. É posíbel que a masa fique un chisco pegañenta, mais resistide a tentación de engadir máis fariña. Despois de levedar non pegará nadiña.
- Tapamos e deixamos que levede durante dúas horas.
- Enfariñamos a superficie de traballo e cun rolo de amasar algo enfariñado estiramos a masa ata que quede un rectángulo.
- Mesturamos o azucre moreno, a canela e o sal.
- Botamos manteiga moi brandiña (podemos poñela uns segundiños no microondas se vemos que está moi dura) sobre a masa e coas mans ímola repartindo ben por todo.
- Botamos a mestura de canela por todo e masaxeamos un chisco para que se integre ben na masa.
- Enrolamos a masa ata que fique con forma de rolo.
- Agora collemos o fío dental, pasámolo por debaixo do rolo, cruzámolo, tiramos ben forte polos dous extremos e imos cortando rodelas xeitosiñas. Duns 4 cm cada unha aproximadamente.
- Poñemos as rodelas sobre un molde redondo ou cadrado. O que teñades a man. A min saíronme 10 e puxen 7 no molde redondo e 3 noutro pequeno alongado.
- Deixamos levedar dúas horas.
- E enfornamos a 200ºC durante uns 18 minutos, para que o centro quede espectacular!
- Agardamos a que arrefríe 10 minutos. Mentres, preparamos o glasado. Mesturamos tódolos ingredientes. Mellor sempre que estean todos a temperatura ambiente. Se aínda así vedes que fai gromos, metédea un pouco no microondas e mesturade. O do leite é opcional porque depende de como vos guste a textura. A min gústame así tipo frosting, mais se a queredes un chisco máis líquida, botádelle leite e ide probando.
- Botámolo por riba dos rolos de canela e xa se poden degustar.
A miña recomendación é que sempre que os vaiades tomar, os quentedes uns segundos no microondas. De verdade que saben moito mellor. Iso se non os papades todos así xa quentiños. Aguantan perfectamente varios días coa textura intacta. E non cómpre gardalos na neveira. Recordade que é importante non engadir máis fariña nin enfornalos de máis. Pode semellar unha receita complexa polos ingredientes e o paso a paso, mais de verdade que é ben sinxela. E agás o primeiro amasado, que pode ser máis difícil por resultar a masa pegañenta, o resto son do máis doado. E de verdade que paga a pena cada segundo que empereguedes en facelos porque o resultado non pode ser mellor. Están de vicio! Só de pensalo, xa teño gana de facelos (e comelos) de novo. Isto conquista ata os padais máis larpeiros e esixentes. Palabriña.
