Estou moi, moi contenta este ano porque estou a atopar receitas típicas do Antroido que non coñecía. E confeso que gosto moito de ter receitas tradicionais no blogue. Aínda que só haxa unha persoa en Galiza que coñeza unha receita tradicional grazas ao meu blogue, eu xa fico feliz e orgullosa. Despois do éxito dos Periquitos de Ordes, alguén me dixo por Instagram que había en Cariño unhas lambetadas típicas do Entroido que se chamaban Chaolas. A min, de novo, non me soaban de nada.
Aproveitando que me dicían o da receita, pregunteille como as facía e adaptei un pouco a receita para que non me saíse tanta cantidade. Para sobrevivir, máis que nada. Aínda así saíron unhas 20. Xa vos digo, que nada máis velas, foi amor a primeira vista. Teñen unha forma ben orixinal, e todo xorde do xeito en que hai que amasalas. Quedando como unha especia de barquiñas, perfectas para botarlle azucre e que non caia.
Polo demais, o proceso é un pouco como o das orellas, aínda que a masa é máis suave. Amasar, repousar e fritir. Mais, neste caso, non fican crocantes e finas, senón máis gordiñas e moi esponxosas polas beiras e máis finas no interior. Ao fritilas, como o borde é máis gordo, toca máis co aceite e queda máis torrado. Pola contra, o interior, como veredes despois no paso a paso, queda máis fino e non toca tanto co aceite, quedando menos torrado e, polo tanto, cunha cor máis clara.
De aí esa dualidade de cores que as fai tan diferentes a outras lambetadas.
Print
Ingredientes para unhas 20 Chaolas
340 gramos + 1 cullerada de fariña triga de repostería
2 ovos
65 gramos de azucre
65 gramos de manteiga
65 ml de anís
65 ml de leite enteiro morno
20 gramos de fermento fresco de panadaría
1 laranxa relada
Aceite de oliva para untar as mans
Aceite de xirasol para fritir
Azucre para botar por riba
Preparación
- Desfacemos o fermento fresco no leite morno e mesturámolo todo xunto co resto dos ingredientes.
- Amasamos durante uns 20 minutos. Non debe quedar unha masa moi pegañenta, mais cómpre non engadir moita fariña. Se tocando a masa coas mans con aceite, non pega, xa está lista.
- Deixamos a masa repousar ata que dobre o tamaño. Truco! Poñemos unha bóla pequena de masa nun vaso con auga. Veredes que vai para abaixo. Pois cando suba, xa saberemos que a masa está no seu punto.
- Untamos as mans con aceite e facemos bólas de 35 gramos. Aplanámolas coas mans (nada de rolo de amasar!) e imos dando forma redonda cos dedos, con moito tino, procurando facer máis presión no interior para que quede máis fino e deixando os bordes máis gordos.
- Fritimos en abundante aceite de xirasol a lume medio (un 6 na vitrocerámica). Veredes que ao botalas na tixola a parte central fai como unha burbulla cara arriba.
- Cando xa estea torradiña polas beiras, dámoslle a volta e deixamos que se faga polo outro lado.
- Poñémolas sobre un papel absorbente. E xa lles podemos botar o azucre no medio.
Eu boteille laranxa relada porque non tiña limón, mais podedes empregar tamén limón. Non saen moi doces polo que o azucre por riba hai que botarllo, que lles queda moi ben. O mellor é que nos vaian botando unha man, e ir facendo e fritindo. Así, poderemos conservar ben a forma e que queden torradiñas polas beiras e máis clariñas polo centro. A masa queda moi esponxosa e o sabor… hai que probalas! E de seguro que repetirás!
