Xa hai tempo que lle veño dando voltas á idea de cambiarlle de nome ao blogue, porque recoñezo que son moito máis seareira dos biscoitos que non das bolachas. Non me digades que comer un anaco de biscoito caseiro para almorzar non é un deses pequenos grandes praceres da vida? Para min, sen dúbida.
Dei en chamar a esta lambetada biscoito da avoa porque na última visita que puidemos facer aos meus pais, os avós do pequeno, dixémoslle que lle tiña que pedir un biscoito á avoa, pois xa levaba un tempo sen facelos, e quédanlle moi ben, e xa sabemos que ao neto non lle ía dicir que non. O caso é que, obviamente, a avoa fixo o biscoito e agora o cativo e canto ve un biscoito, xa lle chama biscoito avoa, aínda que a avoa non participara de ningún xeito na súa elaboración. E é por iso que lle puxen este nome. Non é unha receita tradicional, nin nada diso, mais é o biscoito da avoa porque si, porque as avoas ben o merecen. E porque, polo ben que sabe, ben podía ser un biscoito de avoa.
A cantidade dá para dous biscoitos xeitosos, se non tendes un molde moi grande. A min gústame mais facelos no molde estreito e fago dous. É posible que nun molde redondo non sexa preciso. É un biscoito que, aínda que non ha durar moito, mellora co paso do tempo e se podedes agardar ata, mínimo, o día seguinte, habedes ver que a súa textura e o seu sabor manteigoso melloran con diferenza. Eu diríavos de agardar uns 3 ou 4 días. Eu fíxeno o domingo, e o mércores ou xoves xa estaba no seu punto perfecto de textura e sabor.
Print
IngredientES
350 gramos de fariña triga
300 gramos de manteiga
250 gramos de crema de queixo
450 gramos de azucre
5 ovos
1 culleradiña de esencia de vainilla
1 sobre de fermento químico
preparación
- Batemos a manteiga xunto coa crema de queixo ata que fique cremoso. Poñemos o forno a quentar a 200ºC con ventilador.
- Engadimos o azucre e continuamos a bater.
- Engadimos os ovos un a un, xunto coa vainilla, a fariña peneirada e mailo fermento.
- Vertemos a masa nos moldes.
- Enfornamos a 200º durante os 5 primeiros minutos e 50 minutos máis a 170º, tamén co ventilador.
Se vedes que se torra moita por riba, podedes poñerlle un anaco de papel de aluminio e poñerllo por riba. Eu fíxeno xa dúas veces e da primeira vez non llo tiven que poñer, e na segunda si, polo que convén controlalo. Como xa vos dixen, o mellor é deixalo agardar uns días, pois mellora moito a intensidade do sabor e a textura, mais podedes, por suposto, probalo antes, para comparar 😉 Bo proveito larpeiriñas e larpeiriños!
